Kah po të shpien udhët ?
U heshtën fjalët;
më nuk flasim, dremis në melodin e nji kange
që i thot të gjitha.
Flatroj në krahët e saj te enderr’t
gjithandej kah do të doje të isha.
E po të ndjek,
do e kudo që me shpien flatrimet,
kah unë po thurr nji anderr meridiane .
Por sërish e sërish,
po më k’puten fije t’mëndafshta,
e po më shthuren
para vështrimit tënd të perhumbun.
– Kah po të shpien udhët ?
– I dashuri im, kah po të bien petale shprese?
O i vojtuni im !
Nga veriu në jugë, rrahin udhet pa mua,
dete e bjeshkë shpupuris,
dhe gjej gjurmët e njoma te ditve të blerta.
Nuk asht hovi, jo .
Asht vrulli ai që i shemb të gjitha muret;
beso,lutu e beso,se mu aty lind mrekullia.
…Je lodhur.
Je lodhur për vehte, por tani vazhdo për mua,
jam fundi i labirinthit tënd,
ne fund te territ.jam drita
dhe aty,oh aty të piqemi dua!
Aty si praneveren po te pres.
Thirrje nën lëkur
Gati guxoi,
të lejoj t’më ndjellin rudinat e nji andrre.
Do ti rend gjashtë ditë të zeza qoshe m’qoshe
dhe te ja puth mengjesin dites se bardhe.
S’ngatrrohem më;
ndjek ferfërimën e dushkut të blertë…
Pritmë pranverë, si këng’ djali pritmë,
e si thirrja nën lëkur.
Vegim
Drit’zat e yjzve tu,
rrallë e më rrallë
pikturojn portretin tim.
Valza deti kriptojn
cukave që aq fort i deshte.
Fishken buz’t për nji buzqeshje;
petal i rën mbi kalldrem,
i shkelun gjurm’-ikjesh.
E malli, ende pak i dehur,i këlthet
portës t’harrume njerzish:
-Ishte, vec nji vegim,
abstraktuar syve të tu!
(Por nji vegim i bukur ishte).
Dashuri
Dashuri,
u thye dhe kjo mbramje.
..ku t’zuni nadja e parë;
n’cilin hon t’shembën,
ndjenj’ heretike?!
Vdismë
Vdismë,
me puthjet e ligjshme më vdis,
dua ti fle t’gjitha netët;
druaj se e zgjuar
do ta hedh kupen e zbrazt t’nates
dhe heshtjen e gjamt
tek spirrohet do ta ndiej.
Vdismë,
para se t’agoi
që t’jetoj thelbi i diellit.
Pritje
Natën,
krejt pafajshem,
levrin nji siluet e hajthme
varun në akrepa te ores.
Rand hec me kohën,
e zvarr,
si pritja
në qetsin e nji minuti.
Asnji piptim shpirti.
Rrebesh tiktaku vec,
cukit heshtjen e natës,
pa ty.
