#
Nese do me vrasësh
Mos merr thik as pistolet
Thuaj s të dua
Se zemra pushon vet
#
Jam i ftoht si dimri ne male
se ti zemres time veq dhimbje i fale
plaga ime mbeti e thell sa nje det
ti nuk je ajo qe harrohesh aq leht..
#
Merr nje thik me maje te mprehte
Thirrje nën lëkur-Poezi Dashurie
Kah po të shpien udhët ?
U heshtën fjalët;
më nuk flasim, dremis në melodin e nji kange
që i thot të gjitha.
Flatroj në krahët e saj te enderr’t
gjithandej kah do të doje të isha.
E po të ndjek,
do e kudo që me shpien flatrimet,
kah unë po thurr nji anderr meridiane .
Por sërish e sërish,
po më k’puten fije t’mëndafshta,
e po më shthuren
para vështrimit tënd të perhumbun.
– Kah po të shpien udhët ?
– I dashuri im, kah po të bien petale shprese?
O i vojtuni im !
Nga veriu në jugë, rrahin udhet pa mua,
U heshtën fjalët;
më nuk flasim, dremis në melodin e nji kange
që i thot të gjitha.
Flatroj në krahët e saj te enderr’t
gjithandej kah do të doje të isha.
E po të ndjek,
do e kudo që me shpien flatrimet,
kah unë po thurr nji anderr meridiane .
Por sërish e sërish,
po më k’puten fije t’mëndafshta,
e po më shthuren
para vështrimit tënd të perhumbun.
– Kah po të shpien udhët ?
– I dashuri im, kah po të bien petale shprese?
O i vojtuni im !
Nga veriu në jugë, rrahin udhet pa mua,
Te kam enderruar-Poezi dashurie
Plagë Dashurie
Gjendesh diku larg,
qe as vete s’mund ta paramndoj,
se kur do te kthehesh
fati do ta percaktoj.
Si mund te jetosh pa mua
kur te mundon vetmia
njeriu me gjysem shprese
kur i mungon dashuria.
Ndoshta ke gjetur dike
per te mposhtur vetmine
per te luftuar jeten
te kujtosh dashurine.
Gjendesh diku larg,
qe as vete s’mund ta paramndoj,
se kur do te kthehesh
fati do ta percaktoj.
Si mund te jetosh pa mua
kur te mundon vetmia
njeriu me gjysem shprese
kur i mungon dashuria.
Ndoshta ke gjetur dike
per te mposhtur vetmine
per te luftuar jeten
te kujtosh dashurine.
Vuajtjet e Shpirtit-Proza Dashurie
Dite vjeshte
Nje rruge e shkrete….
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi…
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
Nje rruge e shkrete….
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi…
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
Dashuria Flet-SMS Dashurie
Nese heshtim te dy bashke,
edhe heshtja ka dy sy
jane syte e zemres time qe te shohin vetem ty
dhe nese sta them dot me goje sa shume te dashuroj
gjithe fajin e ka natyra qe si dha zemres goje…
———————————————–
Sa kohe u be qe s’shoh syte e tu dhe prape i perfytyroj.
Sa kohe u be qe nuk puth buzet e tua..
dhe prape e ndjej ngrohtesine e tyre.
Sa kohe u be qe nuk perkedhel me trupin tend…
dhe prape e ndiej aty ne trupin tim.
Dua te te shoh perseri,po jane vec lutje te kota pa gram shprese,
se fati deshi qe te ishim larg.
E kjo largesi na beri te kuptonim se sa e donim njeri-tjetrin.
S’na mbetet gje tjeter vecse…….
edhe heshtja ka dy sy
jane syte e zemres time qe te shohin vetem ty
dhe nese sta them dot me goje sa shume te dashuroj
gjithe fajin e ka natyra qe si dha zemres goje…
———————————————–
Sa kohe u be qe s’shoh syte e tu dhe prape i perfytyroj.
Sa kohe u be qe nuk puth buzet e tua..
dhe prape e ndjej ngrohtesine e tyre.
Sa kohe u be qe nuk perkedhel me trupin tend…
dhe prape e ndiej aty ne trupin tim.
Dua te te shoh perseri,po jane vec lutje te kota pa gram shprese,
se fati deshi qe te ishim larg.
E kjo largesi na beri te kuptonim se sa e donim njeri-tjetrin.
S’na mbetet gje tjeter vecse…….
Poezi Ritmike-Poezi Dashurie
Të kam Dashur!
Unazen e dikujt tjeter ne gisht po e mbaj
sa here e shoh me mall per ty qaj,
ti me mungon,gjithçka qe je
une te kerkoj por ti askund s’je.
Tjetrin ne krah e ty ne zemer
jam mbush me mekate qe s’ju ve dot emer
po mekati me i madh per mua mbete ti
po si cohet jeta me keto marrezi.
Unazen e dikujt tjeter ne gisht po e mbaj
sa here e shoh me mall per ty qaj,
ti me mungon,gjithçka qe je
une te kerkoj por ti askund s’je.
Tjetrin ne krah e ty ne zemer
jam mbush me mekate qe s’ju ve dot emer
po mekati me i madh per mua mbete ti
po si cohet jeta me keto marrezi.
Dashuri dhe vuajtje!
Takimet e Mesnatave
Pranverë. Bënte vapë. Duke kaluar nëpër rrugicën që e përgjysmon livadhin e madh bri katundit fqinj, papritmas një reflektim m’i errësoi sytë. Një copë herë s’mu shqit. Terr m’u bë gjithkah. S’e dalloja dot as shtëpinë aq të madhe prej nga dilte ajo dritë symarrëse. Për një çast m’u duk sikur shpërthente nga një sterrinë. U ktheva drejt ca pemëve të afërta dhe si mburojë zgjodha trupin e një molle, pas së cilit u fsheha t’më vijë të pamurit. Pastaj u drejtova pak nga pak andej, ku pashë : shtëpinë, dritaren, pasqyrën e madhe në duar të bardha, dhe më në fund atë fytyrë rrezatuese ruspe. Ishte vet Besa, e cila para dy ditëve nergut më kishte pritur buzë sukales, pranë kroit të atij katundi, (meqë e dinte se isha udhëtar i përditshëm asajde) dhe sapo e lëshoi një fluturuese prej letre kah unë, iku si një sorkadhe. Në të kishte shënuar shumë. Në të vërtetë gjë tjetër pos dy luleve paksa të përdylkuara kah njëra tjetra, me pakëz rrënjë, të cilat dukeshin sikur fluturonin për të gjetur ndonjë vend të mbëltoheshin e të rrënjëzonin bashkërisht. Atëherë nisa të kuptoj. Para së gjithash m’u desh t’i përballoj qortimit të rreptë që ia dhashë vetes, pse u mbrojta nga rrezet e një dashurie që lindte, e jo nga reflektimi verbues sikur m’u duk në fillim.
Pranverë. Bënte vapë. Duke kaluar nëpër rrugicën që e përgjysmon livadhin e madh bri katundit fqinj, papritmas një reflektim m’i errësoi sytë. Një copë herë s’mu shqit. Terr m’u bë gjithkah. S’e dalloja dot as shtëpinë aq të madhe prej nga dilte ajo dritë symarrëse. Për një çast m’u duk sikur shpërthente nga një sterrinë. U ktheva drejt ca pemëve të afërta dhe si mburojë zgjodha trupin e një molle, pas së cilit u fsheha t’më vijë të pamurit. Pastaj u drejtova pak nga pak andej, ku pashë : shtëpinë, dritaren, pasqyrën e madhe në duar të bardha, dhe më në fund atë fytyrë rrezatuese ruspe. Ishte vet Besa, e cila para dy ditëve nergut më kishte pritur buzë sukales, pranë kroit të atij katundi, (meqë e dinte se isha udhëtar i përditshëm asajde) dhe sapo e lëshoi një fluturuese prej letre kah unë, iku si një sorkadhe. Në të kishte shënuar shumë. Në të vërtetë gjë tjetër pos dy luleve paksa të përdylkuara kah njëra tjetra, me pakëz rrënjë, të cilat dukeshin sikur fluturonin për të gjetur ndonjë vend të mbëltoheshin e të rrënjëzonin bashkërisht. Atëherë nisa të kuptoj. Para së gjithash m’u desh t’i përballoj qortimit të rreptë që ia dhashë vetes, pse u mbrojta nga rrezet e një dashurie që lindte, e jo nga reflektimi verbues sikur m’u duk në fillim.
Subscribe to:
Posts (Atom)