Lutjet e Benit
Sa ditë e bukur, Nata po ikën ngadal , dhe në dritaren e dhomës së Benit shfaqet freskia e mengjesit . Kthjelltësia e kësaj dite të bukur filloi të duket menjëher kur Beni , hapi sytë dhe shiqoi nga jasht rrezën e parë n’dritaren e tijë , në katin nën pullazë . Beni u ngrit menjëher dhe hapi dritaren duke shtrenguar tër trupin e tijë të gjysëm zhveshur për tu liruar nga dehja e gjumit .
Për një qast filloi të kënaqet me freskin e këtij mengjesi , duke dëgjuar qetë e lehtë melodin e cicirimave të zogjve , që i ngjanin operës Vineze .
Nga jasht vinte aroma e luleve të shumta Pranverore , puhia e të cilave për ditën e sotit i mori gjumin Benit . i bukur dukët fshati im , melmerit Beni , duke veshtruar qdo anë e qdo kënd , qdo shtëpi dhe tymin e ogjakve të tyre, për t’zbuluar më të hershmit e zgjuar.
Rrezet e mengjesit sikur kishin krijuar një Ylber shumë ngjyrash , apo një Urë shiqimi për sytë e Benit , ku matan livadhit në shtëpin e xha’Vanxhelit , goca Zoga kishte hedhur shtatin duke veshtruar vehtën në pasqyrën e dritarës së hapur nga mbrend . Tani aty kishte ngulitur Beni që të dy sytë e tijë kaltrosh , dhe duke mos e kuptuar fare , futet në urin e dashuris së kërkuar.
-Zoga ishte bukuri natyrore , që
provokonte pa dashje nga terheqja edhe lulet e livadhit për t’kthyer kokën andej , dhe mu po si këto lule të mengjesit përplot Vesë , ashtu ishte edhe i tëri trupi i sajë lakuriq , që po sa kishte përfunduar larjen dhe tani po krehëte flokët pran pasqyrës
Beni mbushej me këndjen e mendimeve të tijë , për ti ndihmuar Zogës ta tërheq Krahërin me dorën e tijë , a’ për ti lëmuar ato flok të zeza e të gjata gjer në belë .
Beni filloi të mbahej në boshtin e dritarës së ndarë për mes , dhe filloi të lutej në pëshperitje .
Oh’ sa do te doja t’bëhësha tani Flutur , e t’ateroi në supin e Zogës , e t’pijë një pikë ujë që ta shuaj kët zjarrë ,që po me fundos në mallë , e po me djegë e flakë po më kallë .
Ah’ po të isha zogë t’fluturoja , do ulësha në qatin e asaj dritarje , e ta vështroja nga afër kët Hyjni t’bukuris së fshatit , po të isha Bilbil , do tja merrja një kënge të vajit e t’mallit e bashkë me Zogën ta shëndrronim në gëzim .
Po sikur t’me trembte Zoga , do ngrihësha vrap në ajrë dhe nga krahu im larosh do shkputësha t’paktën një pend , që n’dhomën e sajë t’fluturoi leht e të rrëshqas mbi trupin e sajë të të njom e t’bardhë .
Oh’sa do t’doja të isha unë , fija e katërt i flokut të sajë , të t’mbshtiellëm e t’nderlidhëm mes duarve e gishtrinjëve t’sajë kah t’më bëj bistekë .
Kështu vazhdon Beni të lutët ; Oj’Përendia e dashuris të t’kesh mëshir ndaj meje , e më bëj një qik ndihmë , të futëm në zemren e Zogës sepse ajo tek unë tani ka hyrë .
Më bën o’Zot mua xhamë të asajë pasqyrje t’dritarës së dhomës Zogës , mu t’asajë në të cilën dukët biografia e hijëzuar dhe e përshkruar nga realiteti përballë sajë , e të dukët e tëra në mua ashtu siq është .
E unë , do mbledhë qetësin e Botës , e t’mbetëm në mëshirën e sajë , do i falëm e do i mbetëm nga sot e për tër jetën , pafajësis t’pa sherrë t’këtij mengjesi që m’bëri të dashurohëm….
Për një qast filloi të kënaqet me freskin e këtij mengjesi , duke dëgjuar qetë e lehtë melodin e cicirimave të zogjve , që i ngjanin operës Vineze .
Nga jasht vinte aroma e luleve të shumta Pranverore , puhia e të cilave për ditën e sotit i mori gjumin Benit . i bukur dukët fshati im , melmerit Beni , duke veshtruar qdo anë e qdo kënd , qdo shtëpi dhe tymin e ogjakve të tyre, për t’zbuluar më të hershmit e zgjuar.
Rrezet e mengjesit sikur kishin krijuar një Ylber shumë ngjyrash , apo një Urë shiqimi për sytë e Benit , ku matan livadhit në shtëpin e xha’Vanxhelit , goca Zoga kishte hedhur shtatin duke veshtruar vehtën në pasqyrën e dritarës së hapur nga mbrend . Tani aty kishte ngulitur Beni që të dy sytë e tijë kaltrosh , dhe duke mos e kuptuar fare , futet në urin e dashuris së kërkuar.
-Zoga ishte bukuri natyrore , që
provokonte pa dashje nga terheqja edhe lulet e livadhit për t’kthyer kokën andej , dhe mu po si këto lule të mengjesit përplot Vesë , ashtu ishte edhe i tëri trupi i sajë lakuriq , që po sa kishte përfunduar larjen dhe tani po krehëte flokët pran pasqyrës
Beni mbushej me këndjen e mendimeve të tijë , për ti ndihmuar Zogës ta tërheq Krahërin me dorën e tijë , a’ për ti lëmuar ato flok të zeza e të gjata gjer në belë .
Beni filloi të mbahej në boshtin e dritarës së ndarë për mes , dhe filloi të lutej në pëshperitje .
Oh’ sa do te doja t’bëhësha tani Flutur , e t’ateroi në supin e Zogës , e t’pijë një pikë ujë që ta shuaj kët zjarrë ,që po me fundos në mallë , e po me djegë e flakë po më kallë .
Ah’ po të isha zogë t’fluturoja , do ulësha në qatin e asaj dritarje , e ta vështroja nga afër kët Hyjni t’bukuris së fshatit , po të isha Bilbil , do tja merrja një kënge të vajit e t’mallit e bashkë me Zogën ta shëndrronim në gëzim .
Po sikur t’me trembte Zoga , do ngrihësha vrap në ajrë dhe nga krahu im larosh do shkputësha t’paktën një pend , që n’dhomën e sajë t’fluturoi leht e të rrëshqas mbi trupin e sajë të të njom e t’bardhë .
Oh’sa do t’doja të isha unë , fija e katërt i flokut të sajë , të t’mbshtiellëm e t’nderlidhëm mes duarve e gishtrinjëve t’sajë kah t’më bëj bistekë .
Kështu vazhdon Beni të lutët ; Oj’Përendia e dashuris të t’kesh mëshir ndaj meje , e më bëj një qik ndihmë , të futëm në zemren e Zogës sepse ajo tek unë tani ka hyrë .
Më bën o’Zot mua xhamë të asajë pasqyrje t’dritarës së dhomës Zogës , mu t’asajë në të cilën dukët biografia e hijëzuar dhe e përshkruar nga realiteti përballë sajë , e të dukët e tëra në mua ashtu siq është .
E unë , do mbledhë qetësin e Botës , e t’mbetëm në mëshirën e sajë , do i falëm e do i mbetëm nga sot e për tër jetën , pafajësis t’pa sherrë t’këtij mengjesi që m’bëri të dashurohëm….
NË PARK
(Tregim i një Dashurie të humbur)
(Tregim i një Dashurie të humbur)
Lulja vuante shpirtërisht,por këtë askush nuk e dinte.S’kish guxim t’i tregojë asnjërit këtë çka ajo ndjente.Kishte turp prej babës dhe nënës,turp prej gjith botës.Vuante dhe vuajtjes së saj nuk i gjente shërim.Dita më ditë tretej si qiriu.Apetit për të ngrënë nuk kishte.Gjumi s’e merrte dhe dëshira për të jetuar në vetmi ishte shtuar pa masë.
Përditë rrinte në parkun e qytetit. Ulej në një shkëmb dhe krejt e shqetësuar dhe e shkujdesur vështronte poshtë e lartë dhe thithte pa ëndje erën e luleve shumengjyrshme. Herë herë shfletonte një libër,këndonte një roman.
Përditë rrinte në parkun e qytetit. Ulej në një shkëmb dhe krejt e shqetësuar dhe e shkujdesur vështronte poshtë e lartë dhe thithte pa ëndje erën e luleve shumengjyrshme. Herë herë shfletonte një libër,këndonte një roman.
Mos ishte valle ai roman,që e kishte bërë të vuaj? Ndoshta.Jo,ajo vuante prej dashurisë.Para disa muajve rasësisht ishte njohur me një djalë të ri. Fisnik – e kishte emrin.Ishte mjaft i pashëm dhe tepër i sjellshëm. Lules, Fisniku iu kishte ngulur në zemër, e pëlqente, e donte, por megjithqë kishin biseduar shumë herë, nuk kishte pasur guxim që t’ia çfaqte ndjenjat e veta. Kishte turp, madje nuk e ndinte se a ndjente edhe Fisniku si ajo. Bisedojshin vetëm për të tjerët dhe kurrë për vehte.
Lules nuk i durohej më. Me çdo kusht duhej t’ia çfaqte atë që ndiente. Në takimin e parë, mbas disa muajve kishte vendosur:“të dashurojë me gjithë zemër“, prandaj pritte.
Lules nuk i durohej më. Me çdo kusht duhej t’ia çfaqte atë që ndiente. Në takimin e parë, mbas disa muajve kishte vendosur:“të dashurojë me gjithë zemër“, prandaj pritte.
Në të hyrë të parkut u duk Fisniku. Ishte me një femër. Ajo ishte e veshur mirë, dukej simpatike dhe mjaft tërheqëse. Duke ecur krah për krah me Fisnikun, qeshte dhe bisedonte ëmbël. Lulja që rrinte vetëm në shkëmb ua tërhoqi vëmendjen, prandaj drejtuan hapat kah ajo. Kur Lulja pa se Fisniku po vinte i shoqëruar prej një vajze menjëherë e rroku gjelozia, u zverdh në fytyrë, libri i ra prej dore dhe mezi mbajti lotët.
-A ti qenke Lule? Ka kohë që nuk jemi pa. Si ke shkuar me punë?Pse po dukesh e shqetësuar? – pyeti Fisniku.
-A ti qenke Lule? Ka kohë që nuk jemi pa. Si ke shkuar me punë?Pse po dukesh e shqetësuar? – pyeti Fisniku.
Jo, kot, s’kam gjë, vetëm m’erdhi si çudi kur të pashë me….
Si! Nuk njiheni? Po të prezentoi me motrën time…
Motër e ke? Mua më shkoi mendja se mos e ke dashnore,- dhe uli kokën prej turpi.
Ishim nisur për te e fejuara e vëllaut. Fisniku ka më gadi një muaj që është fejuar. A ka më tepër Fisnik?!- foli Drita-motra e Fisnikut.Po, sot mbushet një muaj, që kurse jam fejuar. A po vjen edhe ti Lule bashkë me ne?Dëshiroj me të njohur me të fejuarën time ? Me një gjysmë zëri, Lulja e pyeti: ”Si e quajnë të fejuarën tënde? A është e bukur… oh e shkreta unë”-përshpëriti në vehte.
Si! Nuk njiheni? Po të prezentoi me motrën time…
Motër e ke? Mua më shkoi mendja se mos e ke dashnore,- dhe uli kokën prej turpi.
Ishim nisur për te e fejuara e vëllaut. Fisniku ka më gadi një muaj që është fejuar. A ka më tepër Fisnik?!- foli Drita-motra e Fisnikut.Po, sot mbushet një muaj, që kurse jam fejuar. A po vjen edhe ti Lule bashkë me ne?Dëshiroj me të njohur me të fejuarën time ? Me një gjysmë zëri, Lulja e pyeti: ”Si e quajnë të fejuarën tënde? A është e bukur… oh e shkreta unë”-përshpëriti në vehte.
Lulja humbi krejt vemendjen.Djersë të ftohta filluan t’ia mbulojnë ballin. S’dinte si të flas më. Humbi drejtpeshimin dhe u shtri në shkëmb.Drita vrapoi për t’i ndihmuar…!
Çfarë ke Lule? Fol,mos mbaj gjë të mshefët,i tha Fisniku duke i mbajtur kokën me të dy duart.
Ah, Fisnik! Shpirti im vuan dhe jeta ime hecë si një rreke e turbullt. Ndjej diçka për ty. Nuk mund të tregoi mbresën e madhe të zemrës s’ime. T’adhurojë për së tepërmi dhe prej teje s’kisha për t’u largura kurr. Fëtyra jote dhe sjellja jote më bënë që të mendoi për ty.Të dashurova, por kot.Ti qenke fejuar. Fisniku e ndëgjonte me mallëngjim.
Ah, Fisnik! Shpirti im vuan dhe jeta ime hecë si një rreke e turbullt. Ndjej diçka për ty. Nuk mund të tregoi mbresën e madhe të zemrës s’ime. T’adhurojë për së tepërmi dhe prej teje s’kisha për t’u largura kurr. Fëtyra jote dhe sjellja jote më bënë që të mendoi për ty.Të dashurova, por kot.Ti qenke fejuar. Fisniku e ndëgjonte me mallëngjim.
Më fal Fisnik. Mos i trego kujt për marrëzinë time!
Jo, Lule! Nuk është marrëzi pse dashuron. Ti je e pastër dhe e sinqertë. Ashtu si më dashurove mua, dashuro një tjetër. Turpi nuk na la që të mirremi vesh me kohë. Unë ia fala zemrën tjeterkujt. Kujtimi Yt do të më mbetet i paharrueshëm…
Jo, Lule! Nuk është marrëzi pse dashuron. Ti je e pastër dhe e sinqertë. Ashtu si më dashurove mua, dashuro një tjetër. Turpi nuk na la që të mirremi vesh me kohë. Unë ia fala zemrën tjeterkujt. Kujtimi Yt do të më mbetet i paharrueshëm…
Ah,Fisnik! Një luftë të madhe ndjej në shpirtë. Kam dhimbje. Kam frikë. Sytë po më njomën prej vajit. Më ka hy një tmerr, një dhimbje… S’kishin kaluar shumë ditë, e Fisniku duke kaluar rrugës ku e kishte shtëpinë Lulja, vuri re se dritaret ishin mbuluar me një perde të zezë… Dy pika lotë i rrëshqitën prej sysh. Ishte përshëndetja e fundit e tij për Lulen e turpshme.
“ DRAME DASHURIE ”
Tek po prisja ne qetesi,ne trotuar me shoket e mi,
U merzita thashe c’te bej,valle me ke te bisedoj,
Kur papritur aty prane nje vogelueshe me shikon,
Thashe te shkoj te bisedoj me te ,e pastaj me te te lodroja.
U merzita thashe c’te bej,valle me ke te bisedoj,
Kur papritur aty prane nje vogelueshe me shikon,
Thashe te shkoj te bisedoj me te ,e pastaj me te te lodroja.
Por, jo pastaj s’munda te flas,sepse dy syte e saj plot gaz
Dicka me kujtonin,kohen e shkuar me afronin
Ne syte e kesaj vogelushje,ngjyre qielli si kristal
Gjindeshin syte e EDES, qe kisha dashur, e me vone ishim ndare.
Dicka me kujtonin,kohen e shkuar me afronin
Ne syte e kesaj vogelushje,ngjyre qielli si kristal
Gjindeshin syte e EDES, qe kisha dashur, e me vone ishim ndare.
O EDA ku je ti,per pak kohe te harrova
Ty te shoh vetem ty,EDA ti ta dish se sa te dua une prape.
Ju afrova une vogelushes,si e ke emrin une e pyeta
LINDA,LINDA mu pergjigj,me zerin e saj te bute e te lehte.
Ty te shoh vetem ty,EDA ti ta dish se sa te dua une prape.
Ju afrova une vogelushes,si e ke emrin une e pyeta
LINDA,LINDA mu pergjigj,me zerin e saj te bute e te lehte.
O moj LINDA bukuroshe me mua a mund te flasesh
As me thua mua ti,ke po pret me kaq lumturi
LINDA e vogel buzeqeshi,une foli e pastaj qeshi
Po pres mamin une tani,te shkojme te lodrat perseri.
As me thua mua ti,ke po pret me kaq lumturi
LINDA e vogel buzeqeshi,une foli e pastaj qeshi
Po pres mamin une tani,te shkojme te lodrat perseri.
Po kush eshte valle mami yt,ti nga syte kuj I ngjan,
Dhe ne balle syte e bukur,te EDES qe dua ti mban
Ja ku eshte mami im,thirri LINDA e vrapoi
Nje grua e kapi per dore dhe e perqafoi.
Dhe ne balle syte e bukur,te EDES qe dua ti mban
Ja ku eshte mami im,thirri LINDA e vrapoi
Nje grua e kapi per dore dhe e perqafoi.
Oh ne cast sec ndjeva,syte mu erresuan
Se ne duart e mia pak me pare vajza e ime kish qendruar
Ne te dy ne ate cast si statuja po qendronim
EDA me shihte me inat,dhe ne syte e saj nje lot I bukur vezulloi.
Fryma me merrej me ngulm, shpirti me ish copetuar
Prane meje, fare prane qendronte EDA qe shume e dua.
Se ne duart e mia pak me pare vajza e ime kish qendruar
Ne te dy ne ate cast si statuja po qendronim
EDA me shihte me inat,dhe ne syte e saj nje lot I bukur vezulloi.
Fryma me merrej me ngulm, shpirti me ish copetuar
Prane meje, fare prane qendronte EDA qe shume e dua.
Si vegim ne ate cast,koha e shkuar mu kujtua
Kur EDA tha se priste femije,dhe une ika e lashe si te huaj,
Shume kohe me pare kisha kerkuar ,ne lagje e qytet
Por jo se kisha gjetur,dhe mundohesha qe ne zemren time ta mbyllja kete plage,
Duke thene se ajo kash vdekur!
Dhe tani pas 5-vjetesh,para meje me qendronte
Duke me pare me cudi,si nje te huaj qe nuk deshiron ta shikonte.
Kur EDA tha se priste femije,dhe une ika e lashe si te huaj,
Shume kohe me pare kisha kerkuar ,ne lagje e qytet
Por jo se kisha gjetur,dhe mundohesha qe ne zemren time ta mbyllja kete plage,
Duke thene se ajo kash vdekur!
Dhe tani pas 5-vjetesh,para meje me qendronte
Duke me pare me cudi,si nje te huaj qe nuk deshiron ta shikonte.
EDA belbezova lehte,ta dish sa te kam kerkuar
Cdo dite per ty kam menduar,cdo nate per ty kam enderruar
LINDA eshte vajza ime,me thuaj EDA mos hesht me
Me thuaj pra ki meshire,te lutem mos me ler te vdes.
Ajo me pa e inat,dhe filloj te fliste,
Kete femije qe sot e dashke,pse para 5-vjetesh e braktise.
Na le e u largove,me le dhe me tradhove
Duke jetuar ne vetmi,rrita vajzen femi.
Cdo dite per ty kam menduar,cdo nate per ty kam enderruar
LINDA eshte vajza ime,me thuaj EDA mos hesht me
Me thuaj pra ki meshire,te lutem mos me ler te vdes.
Ajo me pa e inat,dhe filloj te fliste,
Kete femije qe sot e dashke,pse para 5-vjetesh e braktise.
Na le e u largove,me le dhe me tradhove
Duke jetuar ne vetmi,rrita vajzen femi.
Tani c’pret nuk dua te te shohe,largohu ik sa me larg
Shpirtin me, mos ma copeto,20 vjece mu me le,fat te zi e jeten ma nxive!!
Mos valle nuk u ngope e don t’ja nxish jeten edhe kesaj femije.
Shpirtin me, mos ma copeto,20 vjece mu me le,fat te zi e jeten ma nxive!!
Mos valle nuk u ngope e don t’ja nxish jeten edhe kesaj femije.
Atehere I mallengjyer u ktheva nga LINDA ,hapa krahet me mallengjim
Qe ti jepja pak ngrohtesi,
LINDA I thashe jam babai yt,te lutem te pakten ti
Te lutem mos me braktis,une tha LINDA nuk kam baba
Babai im a vdekur,mjaft thirri EDA ,LINDA,hajde sot ne rruge helmin kemi gjetur,
LINDA e vogel ne ate cast,mua me inat me pa,dhe filloj te vajtonte
Mamin e saj te perqafonte .
Qe ti jepja pak ngrohtesi,
LINDA I thashe jam babai yt,te lutem te pakten ti
Te lutem mos me braktis,une tha LINDA nuk kam baba
Babai im a vdekur,mjaft thirri EDA ,LINDA,hajde sot ne rruge helmin kemi gjetur,
LINDA e vogel ne ate cast,mua me inat me pa,dhe filloj te vajtonte
Mamin e saj te perqafonte .
Shkoj shume kohe dhe LINDEN se pashe me,EDEN shihja ne enderr cdo nate,
Veshur me fustan te bardhe,dhe me pyste perseri ,Pse ke ardhe??
Nje dite ne lulishte kalova,si gjthmone me melankoli
Kur pa pritur c’te shikoja LINDA ecte ne vetmi
LINDA thirra fort vrapova,hapa krahet dhe e perqafova,perhere te pare kur e pushtova
Ne kraharorin tim tik-taket e zemres se saj degjova.
Veshur me fustan te bardhe,dhe me pyste perseri ,Pse ke ardhe??
Nje dite ne lulishte kalova,si gjthmone me melankoli
Kur pa pritur c’te shikoja LINDA ecte ne vetmi
LINDA thirra fort vrapova,hapa krahet dhe e perqafova,perhere te pare kur e pushtova
Ne kraharorin tim tik-taket e zemres se saj degjova.
Ne duar mbante nje tuf me lule,trendafila gjak te kuq,ne sy cudi kish lot
Valle mos ishte e semure apo kish lumturi plot
Mendova se ne syte e saj,lotet nuk ishin vetem gaz,prandaj I thashe me qetesi,hajde te ulemi te dy bashke.
I ngrita floket e saj kacurrela,dhe e pyeta LINDA lulet kuj po ja dergon??
Mos mami ka ditelindjen dhe asaj po ja dhuron
Jo tha LINDA me ze te dridhur, mamit vertet lule po I coj
Por jo per ditelindje po ne varreza po ja dergoj!!!
Valle mos ishte e semure apo kish lumturi plot
Mendova se ne syte e saj,lotet nuk ishin vetem gaz,prandaj I thashe me qetesi,hajde te ulemi te dy bashke.
I ngrita floket e saj kacurrela,dhe e pyeta LINDA lulet kuj po ja dergon??
Mos mami ka ditelindjen dhe asaj po ja dhuron
Jo tha LINDA me ze te dridhur, mamit vertet lule po I coj
Por jo per ditelindje po ne varreza po ja dergoj!!!
Mami im nuk rron me,vdiq plot trishtim,tek po vdiste plot hidherim,thirri ku je GONI im??!!
Nuk e di se si ne kembe qendrova,shpirtin se si e frenova,shpirtin qe donte te dilte,sesi e ndalova
Kapa LINDEN I fshiva lotet,dhe me te per dore ne trotuar,kalova dhe per nga varrezat u drejtova
Ne te dale te varezave,ish nje varr I ri ,ku me germa floriri ish shkruar EDA, EDA qe vdiq ne rini!
U afrova dhe u ula, lotet me nuk I durova,varrin filloja ta pushtoja me te puthura ta mbuloja.
Nuk e di se si ne kembe qendrova,shpirtin se si e frenova,shpirtin qe donte te dilte,sesi e ndalova
Kapa LINDEN I fshiva lotet,dhe me te per dore ne trotuar,kalova dhe per nga varrezat u drejtova
Ne te dale te varezave,ish nje varr I ri ,ku me germa floriri ish shkruar EDA, EDA qe vdiq ne rini!
U afrova dhe u ula, lotet me nuk I durova,varrin filloja ta pushtoja me te puthura ta mbuloja.
EDA- EDA thirra me ngushellim,te lutem ngrihu vetem njehere, te te shoh ato sy plot zjarr e te vdesim te dy penjehere!
EDA te lutem ngrihu LINDA te kerkon,EDA-EDA lotet tane nuk degjon
O ti dhe dhe I zi,te lutem vetem per nje cast,te lutem lere EDEN te dale,te mos rri aty ne varr.
Pse mes eshtrash e krimbash ,trupi I saj duhet te qendroj,pse valle engjell si ajo s’duhet te shohe drite perseri !!
EDA te lutem ngrihu LINDA te kerkon,EDA-EDA lotet tane nuk degjon
O ti dhe dhe I zi,te lutem vetem per nje cast,te lutem lere EDEN te dale,te mos rri aty ne varr.
Pse mes eshtrash e krimbash ,trupi I saj duhet te qendroj,pse valle engjell si ajo s’duhet te shohe drite perseri !!
Mire pra kete lutje nuk po ma degjon,mesazhin tim plot me lot,dergoja EDES ne ate bote,dhe tregoj plot me gjate,
se sa shume e dashurova,dhe dhuroj shpirtin tim po se pranoi
EDA e di mire se une ne varr ty te cova,ndaj I lutem zotit shpirtin tim ne ferr ta coje
Deshiroj qe shume shpesh te vdes,qe me ty te takohem,qe me ty te bashkohem
Ne kete cast me lot e ngasherim,ne faqe dicka po luante,ishte buza e LINDES qe me embelsi me foli
Babi babi ti mos qaj,shpirtin tim mos e copeto,zemren time te vogel ,ti mos e lendo.fjala babi me tronditi,
O sa shume e kisha pritur,sepse edhe ne enderr kjo fjale me kish ikur,
Ne kete cast,me gishtin e vogel LINDA dicka po me tregonte,sepse loti im e I saj,mbi fjalet e pistafit te bardhe kishin rene!
se sa shume e dashurova,dhe dhuroj shpirtin tim po se pranoi
EDA e di mire se une ne varr ty te cova,ndaj I lutem zotit shpirtin tim ne ferr ta coje
Deshiroj qe shume shpesh te vdes,qe me ty te takohem,qe me ty te bashkohem
Ne kete cast me lot e ngasherim,ne faqe dicka po luante,ishte buza e LINDES qe me embelsi me foli
Babi babi ti mos qaj,shpirtin tim mos e copeto,zemren time te vogel ,ti mos e lendo.fjala babi me tronditi,
O sa shume e kisha pritur,sepse edhe ne enderr kjo fjale me kish ikur,
Ne kete cast,me gishtin e vogel LINDA dicka po me tregonte,sepse loti im e I saj,mbi fjalet e pistafit te bardhe kishin rene!
Mos qaj ti LINDA mos qaj se babai ty do te te marre.mora LINDEN per dore,nga varezat te dy dolem
Ktheva koken menjane sepse dashurine atje kisha lene,bashke me dashurine ,kisha lene edhe shpirtin tim.
Tani zemra per LINDEN me punonte,qe asaj lumturi ti dhuronte,mora LINDEN une per krah,dhe fot e perqafova,
Lotet rridhnin curk,ne syte e saj nje shprese shikoja.
Ktheva koken menjane sepse dashurine atje kisha lene,bashke me dashurine ,kisha lene edhe shpirtin tim.
Tani zemra per LINDEN me punonte,qe asaj lumturi ti dhuronte,mora LINDEN une per krah,dhe fot e perqafova,
Lotet rridhnin curk,ne syte e saj nje shprese shikoja.
LINDA – LINDA zemra ime,sa fat keqe paske qene
Njehere e vogel pa baba dhe tani je pa mama.
Njehere e vogel pa baba dhe tani je pa mama.
Mora LINDEN per dore dhe I mora nje akullore,por nuk e donte rrinte e shikonte
Po pse nuk e do akulloren LINDA, oh more babi si kur te ishte dhe mami,sa bukur….dhe te tre ne lulishte tani te shkonim,
Dhe ne zemren tone krahe do te merrte enderrimi!
Po pse nuk e do akulloren LINDA, oh more babi si kur te ishte dhe mami,sa bukur….dhe te tre ne lulishte tani te shkonim,
Dhe ne zemren tone krahe do te merrte enderrimi!
Oh ta dish ti o babi,sa shume mami te donte,sa here te kujtonte me te puthura e lot fotografine tende mbulonte!
Ne ate moment,akullorja LINDES nga duat sec I ra,dhe filloj pas ne gruaje te vraponte
Mami mami ti me prit,mami mami ti mos ik,
Kur e pa qe s’ishte ajo
U kthye nga une me ngasherim, koken mbi trupin tim mbeshteti,ngasherimi I saj me rreshqethi!!
Ne ate moment,akullorja LINDES nga duat sec I ra,dhe filloj pas ne gruaje te vraponte
Mami mami ti me prit,mami mami ti mos ik,
Kur e pa qe s’ishte ajo
U kthye nga une me ngasherim, koken mbi trupin tim mbeshteti,ngasherimi I saj me rreshqethi!!
Qe te dy ne trishtim,
Ne krahe te njeri tjetrit rrinim
Dhe yjet lart ne qiell.
Ne krahe te njeri tjetrit rrinim
Dhe yjet lart ne qiell.
